برنامه قندون – حکایت واعظ و ترویج ازدواج

قسمت سی و چهار

واعظی خلق را تحریص می کرد بر زن خواستن و تزویج  کردن، و احادیث می گفت و زنان را تحریص  می کرد؛ بر شوهر خواستن؛ و آنکس را که زن  دارد؛ تحریص  میکرد بر میانجی کردن؛ و سعی نمودن  در  پیوند ها و احادیث می  گفت.

از  بسیاری  که  گفت  یکی  بر خواست  که: من  مرد  غریبم. مرا  زنی  می  باید.

واعظ، رو به  زنان کرد و گفت: میان شما کسی هست که رغبت کند  به  همسری این مرد؟

گفتند که: هست

گفت تا بر خیزد پیشتر آید.

زنی بر خاست؛ پیشتر آمد.

گفت: رو باز کن تا ترا  ببیند، که سنت  اینست از  رسول که پیش از نکاح؛ یک بار ببینند.

زن روی  باز کرد. واعظ گفت: ای جوان  بنگر.

گفت: نگریستم

گفت:  شایسته هست؟

گفت: آری

گفت: ای عورت چه داری از دنیا؟

گفت: خرکی  دارم؛ سقّایی کند. و گاهی گندم به آسیا برد؛

و هیزم کشد؛ اجرت آن به من دهند.

واعظ  گفت: این جوان مردم زاده می  نماید و متمیّز؛ نتواند  خر بندگی  کردن.

دیگری هست؟

گفتند: هست.

همچنین پیش آمد؛ روی  بنمود.

جوان گفت: پسندیده است.

واعظ گفت چه  دارد؟

کسی گفت:

گاوی دارد. گاهی آب کشد؛ گاهی زمین شکافد؛ و گاهی گردون کشد. اجرت آن بدو رسد.

واعظ گفت: این جوان متمیّز است. نشاید گاو بانی گند. دیگری هست؟

گفتند: هست.

گفت: تا خودرا بنماید.

بنمود.

گفت: از جهاز چه داری؟

گفت: باغی  دارم

واعظ روی  بدین جوان کرد و گفت:

اکنون ترا اختیار است؛ از این هرسه آنکه موافق تر است، قبول کن.

آن جوان بن گوش خاریدن گرفت.

واعظ گفت:  زود بگو؛ کدام می خواهی؟

جوان گفت: خواهم که بر خر نشینم؛ و گاو پیش کنم؛ و به سوی باغ روم.

واعظ گفت: آری؛ ولی چنان نازنین نیستی که ترا هر سه مسلّم شود.